We liepen wat later dan half acht binnen in het Huis van Ermelo, de lange rij was al weg. Het beetje bijkletsen met bekenden duurde ook weer langer dan gedacht maar had het voordeel dat de nieuwe Burgemeester en zijn vrouw Monique er net wat allennig bij stonden dus een kort sprintje, met tussendoor een handdruk aan de wethouder, verzekerde een plekje als enigen in de rij.

Het is grappig om iemand te herkennen zonder dat je ‘m kent. Hans van Daalen heeft dat, al hielp het dat mijn vader me eerder op de dag vertelde “dat hij alles heeft afgemaakt waaraan hij begon”. Van Daalen en mijn Pa blijken elkaar te kennen omdat ze vlakbij elkaar woonden en samen kerkten. De wereld is weer eens kleiner dan we denken.

Moet gezegd, de heer van Daalen is prettig in gesprek en de omgang. Zonder de soms wat verkrampte poging tot optimale betrokkenheid met behoud van distantie die voorgangers etaleerden, en die dan met name resulteerde in behoud van afstand, hadden we snel voldoende aanknopingspunten voor een gesprekje tijdens de receptie. “Wat leuk”, “wat doe je?”, “Ben jij zijn vrouw?” “En wat doe jij dan, Monique?” Zoals je elkaar door zo’n avond heen sleept immers.

Met voldoende bloemen en cadeaus om een bode mee te belasten zagen wij hen nog net achter de receptie weglopen, het licht ging op tijd uit. Vanaf vandaag heeft Ermelo een nieuwe burgemeester aan de knoppen die volgens zijn voorgangster maar één taak heeft: “besluiten nemen”. Iets waar we naar uitkijken.

Van harte welkom Meneer de Burgemeester, we wensen je veel succes en plezier.

📷 christenunie barneveld