Geen moties, geen visie? Terugblik op een opvallend snelle begrotingsavond

Donderdagmorgen was de verbazing nog steeds groot. “Een begrotingsavond zonder amendementen en moties, binnen vijf kwartier afgewerkt? Nooit eerder meegemaakt!” klonk het overal. Was er gebrek aan visie, ging het alleen over ‘het hoe’ en niet over ‘waarom’? Was er niks om tegen te schoppen?

Wij gingen te rade bij de oppositie want zij zijn van het vuurwerk. Evelien Kars, PE, zegt: “De rioolbelasting komt aan de orde bij de belastingen volgende maand, armoedebestrijding is ook geagendeerd en verder hebben we ons kranig geweerd tijdens de Kadernota.”

Pieter Stam, SGP, reageert: “Het ravijnjaar is nu niet in 2026, maar dat betekent nog niet dat we nu geen bezuinigingen hoeven door te voeren om ook in de toekomst financieel gezond te blijven. Ook is er nog veel onduidelijk over hoe het rijksbeleid zal zijn na de komst van een nieuw kabinet.”En: “Over de rioolheffing is het laatste woord nog niet gezegd, aangezien dat traject parallel loopt en nog niet is afgerond.”

Herma van der Weide, VVD, neemt het woord. “Wij zijn als raad helemaal meegenomen in de opzet van de begroting, dit is een mooi proces van jaren. Er zit in Ermelo een team op financiën met kennis en visie, daar ben ik heel blij mee. (We willen alleen) niet korten op sport en cultuur, we zien hoe belangrijk dat is voor iedereen, maar daar is geen meerderheid voor.”

“De lofzang van Luitjes“

Tijdens de vergadering sprak Henri Luitjes een ode voor aan zijn partij. Van Der Weide reageert erop: “Ik miste in het verhaal, ik noem het maar even “de lofzang van Luitjes“, wat twee jaar lang zoveel Ermeloërs dwars heeft gezeten. Het constant benoemen van het ravijnjaar, tekort op tekort, tjonge wat was het slecht…. En nu ineens kan het allemaal. De verkiezingen komen eraan.”

Henri Luitjes, EénErmelo, probeerde die avond inderdaad te verkopen dat zij er de oorzaak van zijn dat Ermelo ‘nu eindelijk ergens’ komt. Begroten, bouwen. Zonder EénErmelo was het er in zijn ogen niet geweest.

Factcheck: zo’n beetje alles wat nu gebeurt, is door het vorige college in gang gezet. EénErmelo doet wel eens aan wensdenken, zij hebben hier niet zo veel aan bijgedragen al bleven ze het zeggen.

Dat er nog geen visie ligt waarin Ermelo een lange lijn uitzet en zorgt voor borging lijkt hen niet te deren. EénErmelo heeft haast en wil scoren. Dan maar woningbouwlocaties aanwijzen, desnoods zonder participatie, hard roepend dat er dankzij hen gebouwd wordt.

De rest wil wel een route voor de lange termijn en werkt aan Omgevingsvisie ‘26. ‘Waar willen we zijn in 2050?’ is denkend aan woonwijken een nuttige vraag. Stel je voor dat je verkeerd mikt en een woonwijk voor de Randstad bouwt terwijl je eigen wijken over 15 jaar onverkoopbaar zijn omdat er geen doorstroming is?

In het roddelcircuit langs de zijlijn van de vergadering ontstond wat chagrijn. “Denk jij dat iemand zijn taal snapt?” vraagt de één. “EénErmelo munt schaamteloos als eigen verdienste het feit dat de zon opkomt en ook weer ondergaat.” oordeelt een ander. “Ik snap de coalitiegenoten niet, dit kan je zonder weerwoord toch niet laten gebeuren?”

De coalitie liet Luitjes inderdaad zijn gang gaan. Zijn bijdrage werd Liesbeth Urbach even teveel en ze gaf als tegenmaatregel via het spreekgestoelte haar CU-wethouder, Ronald van Veen, een compliment voor standvastigheid en doorzettingsvermogen. De kudo’s van EénErmelo werden erdoor weggehaald. Luitjes was echter nog niet klaar.

‘Geen inflatiecorrectie’ = slecht idee #1

“Wij willen 0% inflatiecorrectie” meldt de fractievoorzitter van EénErmelo. De lasten mogen van hem niet meestijgen.

Het is een onhaalbaar plan. Je trekt er 3% mee uit de financiering en dat moet hoe dan ook elders opgevangen worden. Drie procent is 670.000 euro, € 56 per woning.

Een gemeente boert dan achteruit. Het lijkt Luitjes niet te boeien. Dit bekt lekker, de onderbuik wordt gevoed. Anders gezegd, als je snelle slogans produceert gaan ze vanzelf op je stemmen. We kennen dit nog van ‘de lucht moet uit de begroting’.

De man van ‘lucht uit de begroting’ zoekt met deze 0% een nieuwe ondergrens op. Het aardige is dat die lucht nooit zo spannend was. EénErmelo riep het hard, maakte er een verkiezingsslogan van en het verhaal werd voorgesteld als zijnde waar. Maar dat was het niet. Je drukt ook maar één keer lucht uit een begroting. Trucje, het verschuift hoogstens maar bespaart niet. Veranderingen in de gemeentelijke organisatie hebben een grotere stempel op de begroting gedrukt dan de partij.

Dat EénErmelo zichzelf over de bol strijkt zegt dus niet zoveel. EénErmelo heeft wat taal toegevoegd aan het dorp. Andere naam, aangepaste werkwijze, gelijk resultaat.

Wiens verdienste?

Wie de huidige tevredenheid op zijn conto mag schrijven blijft onduidelijk. De collegeperiode begon inderdaad met de ene ramp na de andere. Pijnlijke taakstellingen zouden Ermelo redden maar uiteindelijk kon je die kneden als boetseerklei en is er weinig van over.

Iedereen is zo blij en tevreden dat ze de begroting er zonder enige aanpassing doorheen lieten. Was het de verdienste van dit college? Is deze coalitie succesvol? Was de vorige raadsperiode uiteindelijk toch goed en plukken we daar de vruchten van? Is het geld uit Den Haag een vaste reddingsboei en zuchtte men daarom tevree? Enkele ‘grote’ dossiers zijn intussen afgehandeld. Mogelijkerwijs zijn de stresslevels gedaald en moet men daaraan wennen.