In de zaak loopt van alles binnen, mannen die hun scootmobiel zo onder controle hebben dat ze precies weten hoe ze met twintig per uur feilloos door de deur heen kunnen. Dat werkt helaas voor hen alleen in de zomer als de deur los is, in de winter bonken ze eerst met de bumper tegen de deur tot je ‘m open doet. De man op het bankje mag er trouwens ook zijn: “Meneer, mag ik even zitten? De zon is zo lekker!” En Noor, die we al een tijdje niet gezien hebben maar afgelopen maand effies Muai Thai Kampioen van Nederland werd in haar klasse! Over klasse gesproken!
Het meisje dat deo’s komt kopen bij ons en voor haar nieuwe baan vraagt of we misschien de IT willen doen, de ijdele mevrouw met botox en zonnebruin die ook in een pasfoto moet passen. We maken pasfoto’s en die zorgen voor veel plezier want de stagiaire van de schoonheidssalon moet natuurlijk ook superstrak op de rijbewijs-foto. Werd-ie verdorie afgekeurd door het gemeentehuis want haar voorhoofd glom! Vanmiddag opnieuw gedaan en alle glimmertjes eruit gephotoshopt. “Mag ik kijken hoe u dat doet?” “Oh wow, dat is toveren!”
Zoonlief heeft een boost nodig want anders komt-ie niet aan het werk. Zijn hoofd en zijn gestel werken alleen niet mee. Of-ie bij ons kan werken. Dat kan niet want we zitten goed met ons personeel maar het plakt, hoe los je dit op, wie ken je en kunnen we samen iets bedenken waardoor hij over zijn drempels heen stapt?
Die mensen dus, Ermeloërs zoals wij allemaal.
Ondertussen zat er eentje klem, haar echtgenoot wordt slechter, zij raakt de burnout aan en niemand doet wat want het past nog niet in een model. Te goed voor servet, te kort voor tafellaken, het probleem is in “onze ogen” niet groot genoeg, je kent het wel. Ondertussen ga je er aan onderdoor.
Dan werkt zo’n dorp zo lekker. We kennen elkaar, we weten van elkaar wie wat doet. Na enig geschakel werd er een oplossing gemaakt die zorgt dat hij onder dak is en zij meer tijd voor zichzelf heeft. Kunnen ze wat langer door samen en dat is toch eigenlijk wel de bedoeling.