Een oud wijkje met kleine huisjes en een enorme lap grond. In die tijd dacht men er goed aan te doen om mensen ruimte te geven zodat ze hun eigen groente konden verbouwen en kippen, soms zelfs een geit, te houden op eigen terrein. Die tijd is voorbij, schaarse ruimte wordt anders verdeeld en het leverde een paar jaar geleden een fikse rel op.
Uwoon wilde de boel slopen en nieuw bouwen, twee keer zoveel zelfs als er nu staat. De buurt was woest in 2019. In die dagen was participatie nog niet zo goed geregeld en onder andere daardoor wordt een deel van de wijk nu gerenoveerd en een deel nieuw gebouwd. De netto opbrengst is een stuk lager dan ooit bedacht. Het doet her en der wat zeer.
In de Omgevingswet staan eisen waaraan een plan moet voldoen. Voordat het college een vergunning kan verlenen dient het plan aan de raad te worden voorgelegd. Liep de discussie laatst bij het Callunaterrein uit op een wonderlijke avond, de gemeente heeft ervan geleerd en biedt de Raad nu een klip en klaar plan aan. Wethouder van Veen tijdens het persuur: “Zeker, hier is geen twijfel over mogelijk.”
Het College verwoordt het aldus: “De realisatie van 32 sociale huurwoningen in gestapelde bouw met een maximale bouwhoogte van 10 meter, alsmede de aanleg van 40 parkeerplaatsen op eigen terrein”.
Deze formulering biedt weinig ruimte voor discussies over alternatieven. Als de raad het vaststelt komen er appartementen in gebouwen van twee hoog.
Wennen aan de Omgevingswet
Dat de ruimte in de kadervorming wordt ingeperkt is misschien maar goed ook. De Raad bleek de afgelopen twee keer niet goed overweg te kunnen met een kaderdiscussie. “Doe me gewoon een goed plan in plaats van die vage voorstellen die nog nergens over gaan” verzuchtte een raadslid.
Ook hij had het niet goed begrepen. Als de Raad kaders vaststelt heeft het gevolgen voor de koers van de participatie. Ermelo heeft net even te veel participatietrajecten gehad waarin vooraf niet duidelijk was waarover het ging. Mocht men meedenken over de feitelijke beslissing om te bouwen? Over de inrichting van het gebied? Over de aantallen woningen?
Als de Raad besluit dat er gebouwd wordt is de inspraak van de belanghebbenden voorzien van een label. “Nee, we gaan het niet hebben of de woningen er komen, dat heeft de raad al vastgesteld” is een heel ander vertrekpunt dan “Ze zeggen dat ze gaan bouwen maar dat houden we nog een tijd tegen”.
In het weekend voor Pinksteren vroegen we alle partijen wat ze vonden van de discussie over Calluna, de woensdag ervoor. Daar lag een zelfde kaderstelling: “Wat gaan we doen?” Gek genoeg werden er moties ingediend, iets dat je doorgaans niet doet op zo’n onderwerp. De Raad meende via het dwingend advies aan B&W invloed uit te oefenen op de aantallen woningen en de vorm waarin gebouwd zou worden en dook volop in de details.
Het plan lag er wellicht nog niet goed genoeg, de vorm was niet helder en de details zijn nog niet zo ver ontwikkeld. Men trof elkaar uiteindelijk in een ik-wil-het-zo-discussie die uiteraard niets opleverde, op wat gemiste nachtrust na. Financiële haalbaarheid is immers ook een factor. “Bouwen is niet meer goedkoop!” klinkt de mantra van de wethouder herhaaldelijk.
Wat vond men er achteraf van?
EénErmelo bij monde van Henri Luitjes wijdt het aan de tijdsdruk. Alles moet snel en kort op elkaar. “Wat woensdag gebeurde staat niet op zichzelf. Een discussienota of een opiniërende vergadering is heel normaal maar dat past niet in de manier waarop Ermelo plant. We gaan nooit echt het debat met elkaar aan – daar is geen tijd voor. We gaan alleen maar de strijd aan met de klok. De enige manier om het te ontvluchten is de raadsvergadering en dat is niet de meest ideale plek voor een opiniërende discussie. Elkaar inspireren en inhoudelijk bevragen is lastig en alles moet snel. Gevolg: polarisatie en populisme, we dragen er allemaal aan bij. Het lijkt of er angst is om sturing los te laten. De paradox in leiderschap is ‘wie durft los te laten krijgt wat hij wil’.”
Marjan van Noort (CDA): “Het was een exercitie die te lang duurde. Vooraf elkaars nieren proeven is goed en kan helpen om echt samen iets voor elkaar te krijgen. Nu waren er mogelijk net teveel details. We kunnen nadat de plannen bekend zijn nog amendement of moties indienen. Toch voelde ik ook dat men samen wilde optrekken en dat is veel waard wat mij betreft. Het was een mooie oefening die nog wel geëvalueerd moet worden.”.
Pieter Stam (SGP): “We zijn er uiteindelijk uitgekomen. Evalueren gaan we zeker doen in de Focusgroep Omgevingswet. Verder is het ook een kwestie van keuzes durven nemen. Het algemeen belang en woningnood in Ermelo leidde tot onze keuze voor de volgens het stedenbouwkundige laadvermogen van 60 woningen.”
De Gelreweg gaat niet al haar oude woningen verliezen, sommige worden alsnog gerenoveerd. De kop van de Oude Telgterweg en de Putterweg ligt daar in de buurt en verloor het ene karakteristieke Veluwse huisje. Gesloopt en vervangen door een 100-in-een-dozijn-vanderkolkwoning.
Kijk nog even goed naar de Gelreweg. Het is een uniek gebied, gevormd in een andere tijd. Straks vind je het terug op “Herinner je je Ermelo”.
Ontdek meer van DE ERMELOSCHE COURANT - Wij zijn Ermelo
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.