“Gemeente, waar gaan we nou bouwen?”

De eerste vergadering van het jaar waarin Tomassen Duck-To vooralsnog niet de gewenste vergunning krijgt en de schaapskudde na 30 jaar terugkeert op het Speulder- en Houtdorperveld. En er gebeurde nog iets.

Ingeschat op een maximale vergaderduur van 17 minuten, allemaal hamerstukken, werden het er 24 omdat Burgemeester Hans van Daalen de vergadering extra tijd gaf in het vragenrondje. Rond het weekend kwamen echter twee moties vreemd aan de agenda binnen en die werden tot slot behandeld.

Zulke moties zijn doorgaans een breekijzer van de Raad om het College opdrachten te geven. De eerste motie (de SGP-motie) was ondertekend door alle fracties behalve EenErmelo. De andere door EenErmelo solo.

De SGP-motie riep het college op om voor de zomer bekend maken op welke plekken straks gebouwd gaat worden. “Ermeloërs moeten een keer weten waar ze aan toe zijn”. Hartger van Diest hield er een fraaie maidenspeech bij, die zoals gebruikelijk met felicitaties en een applaus beloond werd. Vandaar dat hij de foto bij dit artikel heeft.

Wethouder Tigchelaar heeft niet zoveel zin in al die openheid want als je het bekend maakt moet je voorkeursrecht vestigen, gaat het over veel geld en verspeel je wellicht kansen, zo legde hij na afloop nog eens uit. De SGP-motie werd alsnog door de gehele raad aangenomen nadat op verzoek van Henri Luitjes, Een Ermelo, de tekst scherper geformuleerd was.

Welke motie was eerst?

Het geval wil dat de motie van Pieter Stam (SGP) als eerste was ingeleverd bij de griffie en vooraf met de hele Raad gedeeld. Pas later stuurde EenErmelo een motie in, met ongeveer dezelfde boodschap en als extra dat het Bedrijventerrein langs de A28 topprioriteit moet krijgen. Beide moties werden in de vergadering afzonderlijk behandeld als agendapunt 12 en 13.

EenErmelo heeft haar motie niet breed met collega’s gedeeld. Het geschrift is ingeleverd bij de griffie en die moest voor de distributie zorgen. “Ik ben je secretaresse niet” beet Luitjes Gert-Jan Brouwer (VVD) toe nadat die hem in de rede was gevallen over dit voorval.

Brouwer had een punt en wilde het maken ook. Henri Luitjes was kort aangebonden: ‘Jullie (de VVD) krijgen nooit moties van ons vooraf want je hebt ooit het vertrouwen opgezegd in onze nieuwe partij’. Je zou het bijna vergeten maar dat speelt dus nog steeds. Sommigen hadden overigens wel een whatsappje gekregen, Evelien van PE had de motie gelezen, Liesbeth Urbach (CU) had ‘m niet, Pieter Stam wel.

Fraai haakje

Tandeloos hing de EenErmelo-motie wat rond, omdat de vorige al behandeld was. Iets wat Luitjes ook niet kon ontkennen. Hij had echter ‘Bedrijventerrein’ in de tekst gezet en als je dat doet kunnen mensen blijkbaar niet meer tegenstemmen. Evelien Kars (PE) bood er een fraai haakje voor: “Geen idee wat dit voor consequenties heeft en over welk geld en welke prioriteiten het gaat, wij stemmen tegen.” Het hielp niet.

Irritatie over de manier waarop het ging, de onduidelijkheid over het nut van de motie, het leidde er wonderlijk genoeg niet toe dat mensen nadachten over wát er er precies gebeurde. De 1E motie oogde als opzetje om als promotor van woningbouw en een industrieterrein in beeld te blijven terwijl er eigenlijk niets meer gezegd werd dan in de andere motie al afgesproken was. Bij iedereen is bovendien bekend dat de Provincie nog niet besloten heeft over het industrieterrein. Pas in mei, zo niet later.

Inhouds- en betrekkingsniveau

Praat je met elkaar dan heb je twee elementen om rekening mee te houden, de inhoud zelf en dat wat het met je doet. Als mensen elkaar niet begrijpen zit het verkeerd op dat laatste, ‘Het klopt niet’ zeg je dan. ‘Betrekkingsniveau’ heet het, je wordt er onrustig of blij van, het heeft met jou als ontvanger van de boodschap te maken.

Door de motie niet vooraf te delen met de collega raadsleden, door te zeggen dat-ie eerder was ingeleverd dan die van Pieter Stam (iets dat door de griffie ontkend wordt, volgens Brouwer) en door het gedrag tijdens de vergadering zat men er ongemakkelijk bij. De discussie tussen Luitjes en Brouwer maakte het nog wat specialer.

Het woordje ‘Bedrijventerrein’ bleek voor CDA en SGP alsnog een Leitmotiv. Ongemakkelijkheid kan je bovendien wegdrukken en zo stemden CDA en SGP voor de EE-motie. We keken er van op, de toon in het debat gaf die keuze niet aan.

Achteraf werd er over doorgepraat en daarin kwam de ongemakkelijkheid, het betrekkingsniveau, naar boven. “Voelde me er niet echt lekker bij” en “We zijn nu eenmaal altijd voor dat terrein” won het van de betamelijkheid.

Beslissingen op alleen inhoud keren verbazend vaak terug omdat niemand ze echt wil. Speelt het geweten op, het onderbuikgevoel of fysieke ongemakkelijkheid dan kan het een reden zijn om juist niet voor te stemmen. In dit geval had de Raad het ongenoegen over de procedure van EenErmelo ermee kunnen duiden.

Weinig schade verder want met de motie wordt vermoedelijk niets gedaan. Voor de sympathie die je opbouwt is het proces wel belangrijk. We zien dat verkiezingen in beeld komen en posities worden ingenomen. Het profileren is begonnen.