Huisvesting jonge mensen in de RK Pastorie

Vlak voor de zomer was het bericht dat de RK Parochie haar leegstaande pastorie heeft aangeboden als woonlocatie voor kids en jong volwassenen van 15 tot 18 jaar oud. De komende maand is er een bijeenkomst voor de buurt.

Mensen in het bezit van een status die geen ouders bij zich hebben noemt men AMV’ers, alleenstaande minderjarige vreemdelingen. Vreemdelingen zijn deze toekomstige bewoners van de Smidsweg 22 echter niet. Zij hebben een status en dat betekent dat zij de procedure hebben doorlopen, een woon- en verblijfsvergunning hebben en het recht verworven zich in Nederland te vestigen om te beginnen aan een nieuwe toekomst.

Voor een huisvestingsproject als dit is geen vergunning nodig. Het bestemmingsplan waar de pastorie binnen valt (Maatschappelijk) staat bewoning toe. Zulke woningen zijn er meer, aan de Smidsweg is bijvoorbeeld ook een ’s Heeren Loohuis gevestigd.

De gemeente dacht er goed aan te doen om de buurt te informeren over het initiatief van de RK Parochie en deed dat via een brief. Enkele weken later werd BOS22 opgericht, een actiegroep van Bezorgde Omwonenden Smidsweg 22. Zij stuurden een brief door de buurt. Het is niet duidelijk hoeveel mensen BOS22 zich tot de hare rekent. De één zegt dat het er maar een paar zijn, de ander zegt dat de groep de hele buurt vertegenwoordigt. Anderen boeit het allemaal niet: “Pfff zeven. Wat een tumult.”

Halverwege augustus meldde Leo van der Velden, ondernemer langs de Putterweg, ook dat hij moeite heeft met de komst van deze mensen. “Op geen enkele wijze bij betrokken of geïnformeerd door de gemeente.” “Hierdoor is het voor hem volstrekt onduidelijk wat de eventuele impact is op zijn eigendommen en bedrijfsvoering.” schrijft het Ermelo’s Weekblad. Van Der Velden was tijdens zijn raadsperiode en als wethouder voorstander van de opvang van AMV’ers. Christelijke naastenliefde leek destijds zijn leitmotiv.

Het Ermelo’s Weekblad spreekt in het artikel over “jonge alleenstaande asielzoekers”. Deze mensen vónden echter al asiel, zij zijn daarmee inwoners van Nederland. Omdat zij zonder enige steun een buitengewone reis gemaakt hebben zal het een tijd duren voor de trauma’s beheersbaar zijn. Daar is de opvang voor.

Een Somalische die al 32 jaar in Ermelo woont vertelde onlangs dat ze nog steeds nachtmerries heeft. Wij kunnen niet omvatten wat zij hebben meegemaakt. In het algemeen heeft de gemiddelde Ermeloër geen idee hoeveel Nederlanders in therapie zijn voor angststoornissen. D3, Nidos en de meewerkende organisaties zorgen in dit project voor een werkend vangnet.

Van Der Velden zegt niets hardop en dat doen actievoerende buurtbewoners evenmin. Je kunt je aan een zekere indruk echter nauwelijks onttrekken. De argumenten die gebruikt worden zijn gericht op bescherming van de eigen leefomgeving. “Er had overlegd moeten worden!” is een argument dat voor geboren Nederlanders niet ingezet wordt. In Ermelo komen dagelijks mensen te wonen waar niemand een idee van heeft. Dat er voor deze jongeren een uitzondering wordt gemaakt is bijzonder, wellicht kan er over gedacht worden of het voor voor herhaling vatbaar is.

In het nieuws klinkt deze dagen dat Syrische jongeren overlast veroorzaken in bijvoorbeeld Den Bosch en Arnhem. Het gaat dan om gasten die klem zitten in eindeloos lang doorlopende asielprocedures, vastgeraakt zijn in de stop die toenmalig minister Faber opzettelijk ingevoerd heeft om een probleem te creëren. Deze gasten hebben geen hoop. Zonder hoop geen leven.

De mensen die aan de Smidsweg komen wonen hebben deze problemen dan weer niet. Stigmatiseren zorgt er wel voor dat ze niet kunnen integreren of daarin belemmerd worden, er kan een probleem door ontstaan. Organisaties in Ermelo helpen om dit in goede banen te leiden. “Er staat veel hulp klaar.”

In een gesprek met AJ Tigchelaar, de verantwoordelijke wethouder, schrijft de Stentor dat veel mensen in de buurt het wel prima vinden. De asielopvang in De Heerlickheijd riep bij aanvang ook behoorlijk wat weerstand op, eigenlijk hoor je er in die buurt weinig meer over.

Kwetsbare jongeren helpen

“Onze huizen zijn voor onze kinderen” was ook in die voorbereiding een gehoord argument. Regelgeving houdt echter tegen dat er in de pastorie lokale jongeren worden gehuisvest, iets dat geprobeerd is. Statushouders hebben geen huurbescherming, die kunnen er zo weer uitgezet worden. Nederlanders hebben die bescherming wel dus als er Hollanders wonen die een probleem veroorzaken krijg je ze er nooit uit. In deze setting wordt dat ongewenst geacht.

In maart is politiek besloten dat Ermelo minderjarige statushouders gaat helpen en daar wordt op deze wijze aan gewerkt. De gemeente wist dat er in deze situatie geen vergunning nodig is en sloot te goeder trouw een samenwerkingsovereenkomst met Nidos af. In die overeenkomst zat besloten dat er een informatiebijeenkomst met de omgeving gehouden wordt. Iets later dan oorspronkelijk het plan was komt zo’n avond binnenkort. Vanwege vakanties is het vertraagd en ook de pastorie moet nog verbouwd worden. “Om die reden komt er ook later dan gepland een informatiemoment. Als gemeente zijn we daarbij aanwezig.” krijgen wij te horen.

Weerstand is van alle tijden

Had de procedure anders gekund? Wellicht. Welzijn Ermelo is partner, er zijn buurtregisseurs, er kan van alles ingezet worden.

Een gemeentelijke brief is, hoe afstandelijk ook, een objectief verschijnsel. “Omdat de gemeente zichtbaar is in het proces verzorgt zij de eerste bewonersbrief waarin het besluit wordt toegelicht en de betrokken partijen – Nidos , D3 en de Rooms-Katholieke geloofsgemeenschap De Goede Herder – worden geïntroduceerd” was de motivatie.

Nooit is iedereen tevreden, weerstand is van alle tijden en zorgt van zichzelf weer voor goede beslissingen. Omdat opvang van zeven kwetsbare jongeren vragen kan oproepen is er een communicatieplan opgesteld zodat de juiste informatie gegeven wordt. Wat men daarmee doet blijft de vraag.

Mogelijk was een avond vooraf, in de initiatieffase, effectief geweest. Koffie, een iets ander verhaal en de buurt was vanaf het begin meegenomen maar ook dan zal er weerstand geweest zijn. Nu verwacht de buurt vermoedelijk een avond met een uitstekende voorzitter die in staat is om rust te bewaren, iedereen aan het woord te laten zonder verwijzingen naar flap-overs, en zonder deskundigen, om conclusies te trekken waar de aanwezigen het over eens zijn.

Foto kn.nl