IJdelheid en het najagen van wind

Toen Eén Emelo hoorde dat er een deal was tussen COA en de Heerlickheijd, en dat de gemeente er al van afwist maar hij niet, vroeg Henri Luitjes een debat aan over de opvang van asielzoekers. Dat kreeg hij tijdens de vergadering van 9 oktober. Vervolgens ging hij ermee op de loop.

Bezoekers van de inloopavond een week eerder over asiel in het hotel waren niet perse tevreden over de geboden informatie en de gekozen methodiek. Die mensen zaten op de tribune tijdens de vergadering. Het zou immers over transparantie gaan, en over besluiten en misschien kregen ze nog wat informatie ook.

Luitjes had bedacht dat je het ook anders kunt aanvliegen en fixte vlak voor de vergadering een motie vanuit de idee dat als COA toch alleen maar op de snelle opvang mikt (zijn argumentatie) je prima de stekker uit het Buitenbrinkwegplan voor vaste opvang kunt trekken. Iets waar hij twee jaar geleden ruimhartig voor stemde.

Technische praat

De motie van EénErmelo werd in de middag via de Stentor in de lucht gegooid, raadsleden kregen het voorstel kort voor de vergadering bij hun documenten. De rest van de avond ging het in twee termijnen, want iedereen moet er wat over zeggen, over de gedachtegang van EenErmelo. De Stentor had voor het gemak wat achtergrondinformatie opgehaald bij het COA. Daar werd de stelling van Luitjes niet sterker van.

Jammer voor bijvoorbeeld de man in het midden van de publieke tribune die zijn zorgen had geuit in een schriftelijke inspraak. De discussie werd technisch, was nergens op gebaseerd en zo veranderde het aangevraagde debat vooral in een vishaakje om aandacht mee te hengelen, of her en der een verdwaalde stemmer op te pikken. Die man in het midden vertrouwt de politiek vast niet meer.

Het CDA had, om Luitjes te pareren, een eigen motie ingediend. Cor Louwerse wist op die manier zeker dat er ook gepraat ging worden over waarom de Buitenbrinkweg wél belangrijk is.

Om tien over half twaalf was het tijd om te stemmen. De motie van het CDA om vooral door te gaan op de ingeslagen weg werd aangenomen met 11 tegen 8 stemmen (EE, VVD en HEE22). De motie van Luitjes om vooral op te houden werd verworpen met 11 tegen 8 stemmen.

Gemeente, personeelstekort oplossen!

We waren er nog niet. Brouwer van de VVD had meegekregen dat de gemeente te weinig mensen in dienst heeft en ze ook niet kan vinden. Daarom worden keuzes gemaakt in de ontwikkeling van woningbouwprojecten. Als je geen mensen hebt is het helaas niet anders. Voorlopig gaat alleen groot en kansrijk door, de kleintjes (iets van 50% van het werk), die net zoveel werk kosten als de grote, even niet. 80 % van de gemeenten kan geen gekwalificeerd personeel voor specialistische afdelingen als Ruimtelijke Ordening vinden.

Brouwer wilde er niet van weten. “Los het maar op gemeente, want we moeten bouwen!” Hij kwam met een motie vreemd aan de agenda om het te regelen. Een vreemd-aan-de-agendamotie is een wat wild projectiel dat wordt ingezet als er echt haast bij is. Brouwer had kunnen weten dat hij geen schijn van kans maakte.

Hij probeerde zelf een oplossing voor het personeelstekort te forceren. Dat doet men doorgaans op een ander niveau maar hij was onwrikbaar. Op hoge toon kwam-ie na iedere interruptie terug met de mening: ‘het moet!’ en ondanks dat hem van alle kanten verteld werd dat je niet zomaar iemand van het sociaal domein in RO kunt zetten, hij dramde door want ‘we moeten bouwen!’.

Op 7 november staat al een informatieve sessie gepland over woningbouw en alles wat er bij hoort. Dat de Raad besloot om Brouwer toch de ruimte te geven was een inschattingsfout en kostte iedereen een boel nachtrust. Ook geen borrel en bitterballen achteraf om het nieuwe raadslid te verwelkomen.

De motie werd na een uur bakkeleien ingetrokken. 7 november bleek alsnog goed genoeg.

Netto resultaat van een hele avond werken: 0