Op 22 december 2022 is Jan uut de tyd ekomn.

Als je dacht dat Jan alleen maar door het dórp fietste zit je er naast. Jan kwam overal op zijn driewieler. Toen wij nog op de Lokhorstweg zaten reed-ie ook al een paar keer per week langs. De antenne met vlaggetjes achterop, hij was niet te missen. Dat lachje.

Ging altijd zo, hij fietste langs, handje omhoog als hij je zag, zijn riante glimlach, petje op. Stopte even, kletste wat. Het ging ook altijd goed met hem hè. Ooit verkocht hij sokpoppen bij de oude AH, met gehaakte pannenlappen kwam hij aan, wat moest je er mee? Maar het was Jan, daar deed je het voor toch? Wat zonde dat hij nu voor altijd weg is en dat zijn beeld uit Ermelo is verdwenen.

Jan was zo’n beetje het voorbeeld van hoe decentrale zorg kán werken. Begonnen op Emaus woonde hij jarenlang op de Sofialaan bij mevrouw de Koning. Rikkert en Beppie Vliek van de Groeneweg namen hem de afgelopen jaren (15, 20?) in het gezin op. Hij functioneerde als een malle, maakte van beperkingen zijn unique selling point. Was er iemand die hem niet mocht?

Geen idee hoe oud Jan was. Jan was Jan, jaren lang, dat was voldoende. Hij blijkt 82 te zijn geworden.

(Er zijn vast veel foto’s van Jan maar wij hebben ze niet. Jan was deelnemer aan de Dorpswerkplaats. Deze foto is gehaald uit een artikel in de Volkskrant over de Dorpswerkplaats die open bleef tijdens Corona. Geen toestemming gevraagd, ik hoop dat het mag: https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/waarom-deze-dagbesteding-openbleef-toen-alles-sloot~b82e19bf/)