Na anderhalve periode stapt Dick Tillema uit de Raad. Zijn argumentatie is dat hij “de laatste jaren ontwikkelingen bij de partij ziet die niet meer aansluiten bij zijn eigen overtuiging”.
“ik ben een principieel mens” zegt hij als we aan de praat raken. Vooraf had hij opgemerkt het statement over de opzegging niet verder te willen toelichten en ondanks dat onze roddeltante het allemaal graag wil weten zeiden we toe het er verder niet over te gaan hebben. Iemand heeft immers recht om de informatie te delen die hij delen wil.
Dick Tillema, raadslid voor de Christenunie in de gemeente Ermelo, neemt op 29 maart afscheid van zijn politieke werk. Hij kwam in 2016 vanuit Andijk in Ermelo wonen, ging op verzoek van Ruud van Eijle (ex-raadslid en oud-wethouder) in 2018 meedoen met de Christenuniefractie en heeft er zo een volle periode plus een jaar opzitten. We waren benieuwd wie Dick is en waar hij fier op is, en wat hij van dingen vindt. We nodigden hem uit voor een gesprek.
Referentiekader
Dick en ik kennen elkaar niet maar begrijpen elkaar prima. Hij komt net als ik uit de vrijgemaakte kerk, het systeem is ons beiden bekend, ook de mensen eromheen. We zijn van dezelfde decade en uit dezelfde regio dus hij kent ook mijn bekenden en studiegenoten, weet her en der van familie. We scheerden langs elkaar heen zonder elkaar ooit te zien en herkenden elkaar subiet, zo werkt dat bij mensen uit die hoek. Hij bleef erin en ging CU doen, ik stapte uit maar kwijt raak je het ook niet echt. Zo vloog ons gesprek alle kanten op, namen noemen van bekenden, van de vraag of het nog mogelijk is dat het CDA kiezers terug kan winnen naar een HBO-V in Zwolle en familie in Dalfsen, naar Twinns en de kans op een succesvolle rechtszaak, en dat we beiden Gronings spreken. Steeds duikt op dat ‘binden’ en ‘verbinden’ belangrijk is.
“Waar ben je trots op?” vroeg ik hem. Als beginner zat Tillema de volle periode 2018-2022 in de Raad, de tijd dat de snelle formatie het CDA het nakijken gaf, Baars weg moest, Burmanje interimmanagement deed en de toxic dossiers nog wat giftiger werden. In het antwoord verraadt zich de bedrijfskundige, de analist. “Ik werkte namens CU aan de vaststelling van de lastige dossiers (Tomassen, Twinns, Ten Hove) maar ook de ‘zelfreflectie’. Op de dossiers zie ik alleen maar verliezers, het gaat op een gegeven moment niet meer anders, er is teveel historie en ruis. Zo bij Ten Hove, dat je het bedrijf dan maar laat zitten met wat handhaving erop want het kan niet anders, ook financieel niet, maar het is niet wat iemand ooit gewild heeft. Met de kennis van nu zou je het anders doen maar die kennis was er toen het begon niet. Zo ontstaan er impasses en dan kan je het niet, nooit meer, goed doen”.
Zelfreflectie Gemeenteraad
Na het vertrek van Baars had de gemeenteraad wat uit te leggen en ook iets te leren. Een middel om daar wat mee te doen was de ‘zelfreflectie’, een werkgroep van de Raad die het eigen functioneren tegen het licht hield. Tillema nam deel aan deze werkgroep en nam het initiatief tot gesprek met de inwoners dat als uiting van de zelfreflectie gehouden werd. Het leverde tien aanbevelingen op over hoe je je als gemeente verhoudt tot je inwoners. Op onze vraag of er met die aanbevelingen ook iets gedaan is antwoordde Dick dat het impliciet wel gebeurt maar ondanks zijn aanbevelingen niet expliciet. Het zit dus vermoedelijk wel in nieuw beleid verpakt maar wordt niet zo uitgesproken.
Dat is raar, je gaat als gemeenteraad bij jezelf te rade en vraagt het publiek mee te denken, je zou zeggen dat je er dan ook een paar jaar iets mee doet. Dat moet in Ermelo dus nog starten want ondanks dat het een open gesprek was en je het nog wel ergens kunt teruglezen is het niet in ‘t rugzakje van de bestuurders beland. Zo is het , mening redactie, best zonde van de tijd. Juist benoemen veroorzaakt herkenning en begrip.
Tillema bemoeide zich in zijn raadsperiode met analyse, financiën en heeft geprobeerd rust te brengen in de politieke verhoudingen. Daarnaast werd hij gespreksleider tijdens de Politieke Tafels, de vroegere commissievergaderingen. We hebben er een heel aantal van gevolgd en, zonder een ander te kort te doen – de gespreksleiders beheersen de race tegen de klok allemaal heel aardig, deed Dick Tillema met ‘optimale betrokkenheid met behoud van distantie’: helder, effectief, op tijd en werkend richting een conclusie.
Eén van die, naar nu blijkt, laatste vergaderingen was de Tafel over de zondagopenstelling van de supers. Een zware kerkelijke vertegenwoordiging schoof aan, een gelauwerd oud-raadslid was er, de enthousiaste indiener van het voorstel uiteraard evenals zijn inhoudelijk partner. Dick managede het op de volautomaat. Mooi om hem te zien gaan. “Ik erken mijn nederlaag” zegt hij tijdens het gesprek, Christenunie was immers tegen.
Recht doen!
Doel van Tillema is ‘recht doen’, niet marchanderen, aan de feiten vasthouden. En hard werken. Hij is graag trots op het dorp maar merkt ook dat het moeilijk is om ‘allerlei’ zaken naar het dorp te brengen, er is een moeheid in het dorp ontstaan en het is lastig daar doorheen te breken. We kregen het over de uitleg van dat alles, ‘politiek’ is tijdens de afgelopen jaren in het taalgebruik ontwikkeld tot een machtsbastion terwijl het van oorsprong een manier is om belangen van verschillende mensen en groepen evenredig aan bod te laten komen. ‘Het nooit goed doen’ voelt hij.
“Is het raar om midden in een raadsperiode te stoppen?” vroeg ik hem. Hij was het niet van plan en het is nu ook wel een raar soort vacuüm, maar hij vond dat het moest. Principes zijn bij hem de leidraad en je moet je er ook bij thuis voelen. Daar veranderde het bij hem. Dom genoeg heb ik niet direct de vraag gesteld of zijn afscheid gericht is op de Christenunie als partij in het algemeen, dus landelijk, of dat het lokaal gericht is. Tillema vond dat het zo moest, hij was niet meer senang in de omgeving waarin hij beweegt.
Dick werkt bij 3xM, een evangelische organisatie, als manager van de bedrijfsvoering. Ooit begon hij een studie Econometrie maar kwam erachter dat hij daar niet slim genoeg voor was. “Dat is bovenbouw!” en dat klopt. Wij hebben ooit eens een jochie geholpen zijn hoogbegaafdheid te kanaliseren. Dat lukte, en hij ging later op z’n sloffen econometrie studeren. Het aardige van deze anekdote is dat Tillema zijn huidig huis kocht van de moeder van dat joch, die inmiddels slim gevestigd is in Zwitserland.
Spijt?
“Spijt dat je weggaat?” “Ja maar ik kon dat niet anders. Toen Ruud van Eijle me vroeg om in te stappen heb ik dat heel graag gedaan, we gingen ook heel goed met elkaar, die beslissing was logisch. Nu niet meer.” Van Eijle en Tillema kenden elkaar van Dorcas, waarvoor ze beiden gewerkt hebben. Tillema deed na 11 jaar verzekeringen de overstap naar Dorcas, daarna twee jaar bij het Leger des Heils, en nu acht jaar 3xM. In zijn Dorcastijd heeft hij vier jaar in het na-oorlogse Bosnië gewerkt aan huisvestingsprojecten.
Wat hij gaat doen, geen idee. Hij laat het vooralsnog op zich afkomen. Tillema is actief voor Stichting Present, die ook in Ermelo steeds meer van zich laat horen en doet allerhande hand- en spandiensten voor organisaties en mensen die iets voor elkaar willen betekenen. “Praktisch is fijn.” Hij heeft een woning met een B&B, uitdagingen voldoende.
“Is het slecht voor de gemeenteraad dat jij, als derde in een snelle rij, opstapt?” “Ik was niet van plan om te stoppen maar kon zo niet verder, daarom toch de knoop maar doorgehakt want wat moet dat moet.”
Tijdens de eerste raadsvergadering van april wordt zijn opvolger, Iwan van den Broek, geïnstalleerd.