Stationsstraat 91, de Shoeby

Er komt iets bovenop de Shoeby. Op het oude pand van Griffioen worden 15 appartementen gebouwd. De start was low profile. “Wilt u weten wat de bouwontwikkelingen zijn in de Stationsstraat, kom dan langs” stond op een briefje zonder naam of afzender. Het bleek een participatiepoging. Eentje die minder goed gemikt was want de VVE’s die er baat bij hadden bleken diezelfde avond hun eigen vergadering te houden en kwamen niet opdagen.

Bewoners in de belendende panden reageerden al niet zo enthousiast maar de architect was aardig. “Dan zetten we het balkon toch wat naar achteren?” en zo geschiedde. In de documentatie rond de bouw vinden die mensen zich nu terug. Het blijkt dat ze geparticipeerd hebben, zij weten alleen van niets, hebben nergens voor getekend en een participatieverslag is er niet.

De Raad van Ermelo ging in week 12 de kaders vaststellen voor de bouw. Je kunt je afvragen waar dat besluit op gebaseerd zou zijn. Woningbouw is nogal een topic, de gemeente mailde er zelfs enthousiast over maar dat wil niet zeggen dat je daarom de uitgangspunten uit het oog verliest. Cor Louwerse van het CDA was net op tijd wakker.

Een late brief van Fontes, van Sven en Bernadette Gravendeel, zette het voornemen vervolgens klem. De Raad besloot, gezien die informatie, de tijd te nemen. De buurt voelt zich intussen onthand. “Het is zo ingewikkeld, ze doen van alles om je heen en opeens ben je er alsnog niet bij betrokken maar sta je wel in het dossier!”

Participatiebeleid en -uitvoering

Participatiebeleid in Ermelo, een beschrijving van hoe zoiets altijd uitgevoerd moet worden, ontbreekt. Hoe de buurt geïnformeerd wordt, hoe de uitkomsten gerapporteerd worden is per geval verschillend. De beoordelingen zijn evenmin duidelijk. Soms wordt het participatieverhaal afgewezen, soms makkelijk aanvaard.

Er is een mores nodig om dit voor iedereen te laten werken. Is er een participatiebeleid dan kunnen de resultaten prima door een onafhankelijke groep beoordeeld worden, in het ambtelijke proces lijkt dit nu niet voldoende gezekerd. Het gevoel van een garantie dat iedereen binnen welk plan dan ook op dezelfde wijze werkt is van belang. Men zou aan het eind zelfs met het participatierapport kunnen meetekenen. Zoiets voorkomt participerende balkonnetjes. Het is nu te vaag.

In de buurt van de Balverszaal voelt men zich gepiepeld, “75% is tegen” komt opeens naar voren en dat stond niet in de verslaglegging. Op de Stationsstraat ging het zo stilletjes dat de buurt niet eens doorhad dat er participatie aan de gang was. Zonder afgesproken inspraakroutes, handtekeningen en zonder verslag kan dat. Als er geen regels zijn houdt niemand zich er aan.

De brief van Sven en Bernadette

Sven en Bernadette Gravendeel (S&B) hebben veel geld geïnvesteerd in vernieuwing van de Enk en andere plekken in het dorp. Ze zijn niet voor de hoofdprijs gegaan, je kunt in het achterste stuk van de Enk zien dat er delen zijn die niets opleveren. Hun route was bovendien niet makkelijk. De gemeente zat vol bezwaren maar doordat ze volhielden is Ermelo mooier geworden. Hoger overigens ook, de nokhoogte van EyeFashion is formidabel.

Zoiets doen is een effort, een zware opgaaf. Fijn dat het lukt maar het geeft tegelijk nergens recht op, al verwacht je blijvend meedenken en meehélpen. De gemeente omarmt het, of doet het niet.

In handen van Foppen kwijnde de Enk weg, het vastgoed verloederde, onderhoud vond niet plaats maar ook stedenbouwkundig was het bouwsel enorm jaren 70.

In de brief stellen Sven en Bernadette dat de voorgestelde nieuwbouw van de Shoeby niet past bij het werk dat zij deden. Zij erkennen dat ‘niet passen’ mag, je hoeft niet in de voetstappen van de buurman te stappen. Op 19 november 2015 stelde de gemeente echter een beeldkwaliteitsplan vast dat in hun geval door de commissie Omgevingskwaliteit (met name door de inbreng van het Gelders Genootschap) stevig is gehandhaafd.

Zij hebben zich aan de uitgangspunten gehouden, inclusief de toegenomen hoogte. In het Shoebyplan wordt dat niet gedaan. Twee bouwlagen plus een kap is een eis, op de hoeken mogen er drie bouwlagen zijn. Vanaf de Stationsstraat moet een zadeldak zichtbaar zijn en mochten er drie lagen komen dan is een zadeldak met een hoek van 50 graden verplicht. Lazy Tiger kreeg ook al een dwangsom voor die 50 graden. Het is niet in het plan van de Shoeby getekend.

Was deze brief er niet gekomen waar had de Raad de kaders dan op vastgesteld? Ergens lijkt een filter van dossierkennis, historisch besef en senioriteit te ontbreken.

Parkeeronderzoek

Sven en Bernadette hebben, zoals meer mensen, kritiek op het parkeeronderzoek dat in de zomer van ’24 is uitgevoerd. Een onderzoek is immers zo goed als de vraag die je stelt en die was blijkbaar “hoe druk is het in de zomer tijdens de braderie?” Eenmaal uitgevoerde onderzoeken hebben in Ermelo de neiging om voor waar aangenomen te worden, zonder dat kritisch wordt gekeken naar de uitgezette onderzoeksvraag.

De Weegakker, onderdeel van dit dossier, is in het geheel niet meegenomen in de uitwerking. S&B schrijven: “Hoewel (we) in beginsel staan voor de toekomende verplichtingen, moesten (wij) wel parkeerplaatsen realiseren en mocht de parkeervraag niet worden opgevangen in openbaar gebied.”

Parallel universum

De Raad voelt hem uiteindelijk aankomen. Bij monde van Cor Louwerse (CDA) werd het onderwerp van hamerstuk verschoven naar bespreekstuk in de volgende vergadering. Waarom Sven & Bernadette zo laat waren met deze brief? “Er was niet bekend dat er al een vergunningsvraag was ingediend”.

De Raad stelt kaders vast om vooraf helder te maken wat de eisen zijn waaraan een bouwplan moet voldoen. Soms loopt dat gelijk op met een vergunningaanvraag, soms niet. Hier is naar beste weten nog geen aanvraag ingediend. Communicatie is een terugkerend ding, worden stakeholders actief geïnformeerd door de gemeente?

Procedures zorgen voor vertrouwen in het bestuurlijk proces, en dat gaat lang niet altijd goed. Soms heb je het idee dat het gemeentehuis in een parallel universum verkeert. In het dorp gebeurt van alles maar dan is er ‘opeens’ geen feeling (“Burgemeester: “Geen idee dat de asielopvang op de Buitenbrinkweg zo leefde” en Wethouder Tigchelaar versus Cultuurkust tijdens de laatste raadsvergadering). Worden bestuurders niet goed geïnformeerd dan hebben ze het lastig.

Het algemeen belang dat zij dienen wordt gevoed door een goed gevoel over wat er in het dorp loos is. De laatste tijd ontstaat nogal eens een hiaat. Is het tijd voor een klankbordgroep die in samenwerking met het gemeentehuis informatie naar binnen brengt? Ons als pers lukt het blijkbaar niet. Enige institutionalisering lijkt bovendien nodig om goed te leren luisteren.

Detail: het pand van Griffioen is destijds aan de ontwikkelaar verkocht op grond van een toe te wijzen vergunning. Komt de vergunning er niet dan is verkoop niet aan de orde. Of deze clausule nog geldt konden we niet achterhalen.