De Ermelose Heide leek dit jaar niet paars te worden. Het hing er wat droog en bruin bij. De oorzaak is het heidehaantje, een bladkever die elke acht jaar los gaat en de plant haar kracht ontneemt. Het valt nu mee, de heide oogt vanaf de Flevoweg goed genoeg.
Heide is een raar landschap. Woest en ledig maar tegelijk gecultiveerd als geen ander gebied. Brandde men vroeger de hei af dan kwam het terug, Branden gebeurt niet meer. Met gras en boompjes tot gevolg.
De heidekever zal er toen ook wel geweest zijn maar destijds was de heide vooral een armoedig fourageergebied. Tegenwoordig is het ‘landschap’ – met beheerproblemen. Niemand durft daar de fik in te steken.
Het heidehaantje vierde feest dit jaar. De Ermelose hei oogde lang bruin met vrijwel geen paars, op de Stakenberg was het iets beter maar nog steeds geen party. Voor paars kon je op de Gortelse Heide terecht. Die lag er mooi bij. De hei van Ermelo herstelde zich intussen fraai.
De foto is op de Stakenberg gemaakt.