December is een maand van lijstjes. Veronica is er met de Top 1000 Aller Tijden, Radio2 sluit het jaar af met de Top 2000 (dit jaar de Top 2500). Wij doen de Ermelose Top Vijf.
Wat heeft Ermelo gerealiseerd, hoe functioneerde de politiek, vertrouwt de burger het nog een beetje? Hoe verhoudt zich dat tot het stemgedrag maar vooral: hoe komt Ermelo verder? Gaan we vooruit, wat kan beter?
Wij maken een Top Vijf van de opvallende zaken in de lokale politiek.
Scoren!
Scoringsdrift. Het maakt niet uit waar het over gaat, het maakt ook niet uit of je er gelukkig van wordt maar EenErmelo probeert te scoren. “Man we werden er zo moe van” verzuchtte een Puttenaar van de week nog, “Het ging 12 jaar lang alleen maar over hem en over scoren.” De ‘hem’ is Henri Luitjes van EenErmelo die na Putten in Ermelo neerstreek, en er een partij naar Puttens model oprichtte.
Hij maakt herrie, dat valt niet te ontkennen. Hij weet feilloos waar te scoren, soms tot woede van de oppositie. EenErmelo gaat niet voor beleid op lange termijn, zij scoort op de korte. De irritatie daarover hoor je nu wat meer: “Het profileren zoals dat nu in de Raad gebeurt past niet bij mij en ook niet bij onze fractie” en “Het gaat alleen maar om hem”. Herrie is een vorm van interne communicatie, als je hard roeptoetert valt het niet op dat er geen toehoorders zijn.
Heeft het scoren dit jaar iets veroorzaakt, heeft het ergens aan bijgedragen? Eigenlijk niet, een paar moties waar niemand wat bij voelt. EE kreeg er nog wel een gele kaart door toen ze probeerden 40 euro per woningeigenaar terug te geven. Die motie werd door iedereen afgewezen als een slecht onderbouwd vehikel om weer eens in het nieuws te komen. “Als het aan ons gelegen had was u 40 euro rijker geweest.” klaagde de partij achteraf. Het nieuwe plan voor Tomassen Duck-To pas door de wethouder laten uitleggen nadat EE het in de krant had gezet hielp ook niet.
Het hoogtepunt van sfeerbeheer was de Kadernota in juli. Ondanks dat de coalitie op een of andere manier een paar ton gratis geld mocht uitdelen aan elkaar, was het resultaat een collectief slecht gevoel dat maar bleef hangen, tot er tijdens de raadsvergadering van november een soort van excuses voor gemaakt werden.
De Raad op Heidag
De coalitie zoekt haar weg, de twee andere partijen daarin vallen minder op. De sfeer is niet zo oké want je loopt het risico in het openbaar afgeserveerd te worden dus dan hou je je wel gedeisd. Het college neemt het voortouw, produceert volop stukken en besluiten maar smoort nog te veel in oude dossiers en personeelsgebrek. Het duurt ook lang allemaal. De oppositie trekt samen op maar komt er al te vaak niet doorheen.
Het lijkt erop dat in deze coalitieperiode te weinig geleverd gaat worden.
De Raad ging eind november op Heidag want dat het anders moet, meer met elkaar dan scorend tegenover elkaar, was inmiddels een issue geworden.
Op Instagram en Linkedin lezen we over een leuke dag waarin geleerd eerd wat de rol van de Raad als hoogste politieke orgaan van Ermelo is en dat je het beter samen kan doen dan nu het geval is.
Het afwijzen van de 40 euro-motie leidt in combinatie met de Heidag wellicht tot meer gezamenlijk initiatief voor Ermelo en wat minder voor de partij en de scoringslijstjes.
Vijfde plek in de aandachtslijst van 2023.