Interpellatie, en dan met iets anders naar buiten komen. Raad Ermelo 22 mei.

Deze keer interpelleren we! (Interpelleren is zoiets als “in de rede vallen”. Je bent het ergens heel erg oneens mee, of je wilt nu echt die informatie. Dan vraag je een interpellatiedebat aan. Zo’n debat wordt goed voorbereid, de vragen zijn vooraf bekend en antwoorden worden vooraf overhandigd). Woensdag 22 mei 2024 was het zover. Klinkt saai, wordt interessant.

Slordigheid in de communicatie

Nadat door een slordigheid de kanttekeningen bij de besluiten over Tomassen Duck-To door geheimhoudend Ermelo alsnog vrijelijk publiek werden waren de rapen gaar. De Stentor berichtte er over, de lokaaltjes negeerden het zo’n beetje want je weet hoe het gaat, en mensen maken fouten.

De schade was alsnog aanzienlijk want als je geheime stukken op straat gooit kan je verwachten dat de partner in het proces, in dit geval de Raad, en de pers én de belangengroepen er een gedachte over hebben. Zodoende werd een interpellatiedebat aangevraagd door de VVD, HEE22, en Progressief Ermelo. Deze vandikhoutzaagtmenplanken-optie kreeg niet de zegen van de andere oppositiepartij, de SGP.

Brouwer (VVD), Wilhelm (HEE22) en Evelien Kars (PE) hadden de wapens geslepen. Han WIlhelm ging nog redelijk ver door het handelen van het college onwettig te noemen en hij pakte het EenErmelo-adagium, ‘het einde van de achterkamertjes’ erbij. “Achterkamertjespolitiek is in dit college het verborgen houden van illegale activiteiten.”

De wethouder had zijn zaken echter voor elkaar en repliceerde strak en gemotiveerd. Weidema zei feitelijk dat afspraak afspraak is. Als er een intentieverklaring ligt (op het gemeentehuis heet dat ding ‘Letter of Intent’) dan moet je niet allerlei brandjes gaan opstoken, handhavingsdingen doen etc. Daarom werd de termijn van de dwangsommen ‘opgerekt’ met drie weken. “Misschien wettelijk niet voorzien maar in het kader van dit proces logisch”, argumenteerde Hugo Weidema.

Daarmee komt de einddatum vast te staan op 19 juni. Wil Tomassen een vergunning dan moet op die datum echt alles binnen zijn. Een behoorlijke klus, zie ons eerdere artikel.

Verder met de oplossing

In de tweede termijn kwamen nog wat mensen langs. EenErmelo gaf blijk van weinig gevoel voor de oppositionele medemens door hen met een vals compliment de bosjes in te jagen: “Dank voor het debat, fijn dat jullie dit gedaan hebben. En tot slot gaan we over tot de orde de dag en verder met de oplossing van dit dossier.”

Evelien Kars (PE) hamerde door op de betrouwbaarheid: “Als juristen en inwoners het zo anders zien moet het college dan niet in de spiegel kijken?”

De winnaar van de avond was echter CU raadslid Liesbeth Urbach. Zij vroeg feitelijk of het college voortaan op deze manier, en vooraf, wil communiceren over de redenen waarom iets gedaan wordt.

Communicatie is King

Liesbeth Urbach heeft iets aangeraakt dat al langer leeft. Is er politiek gevoel bij Voorlichting of bij degene die zorgt dat informatie naar buiten komt?

Je zou zeggen dat de samenwerking tussen College en Voorlichting zo ingericht is dat zij in de gaten hebben dat er iets geregeld moet worden, Oprekken met drie weken in een ingewikkeld dossier met haviken aan de kant, in een bedrijf doe je dat niet zomaar. Risicoinventarisatie, stakeholdersoverzicht, tekst van de boodschap, moment van plaatsen, regievoering, je neemt het allemaal mee in je plan.

Zoals hierboven werkt de gemeente niet, een collegevoorstel op donderdag in de mail moet het werk doen. Wij kantlijners en ontvangers van de wekelijkse besluiten hadden allang in de gaten dat het oprekken van de betaaltermijn van de dwangsommen tot vragen ging leiden.

Het college is politiek, voorlichting is ambtelijk en het is niet vanzelfsprekend dat zij op dezelfde lijn zitten. Wij buitenstaanders denken dat de gemeente één club is maar dat is niet zo. “De organisatie” is een ding, en daarmee komt de directeur in beeld.

Een politiekgevoelige Voorlichting pakt ingewikkelde zaken vooraf op en bedenkt een strategie.

Afdelingen worden echter aangestuurd, je kunt het niet persé van de afdeling zelf verwachten. De leiding is een ander verhaal, schaal 12 en hoger komt met eisen en hoge verwachtingen. Misschien komt het feilen van de gemeentelijke leidingloze netwerkstructuur nu naar boven?

Wij weten van buitenaf niet hoe het binnenshuis gaat maar we zien het functioneren, och en we horen er ook wel eens wat over 🙈. Van ons mag het wel weer ‘gewoon’. Gezien het personeelsverloop mag het van de staf ook anders.

Deze gedachtegang leidde vervolgens tot de vraag waarom burgemeester en wethouders door Voorlichting niet uit de wind worden gehouden. Alle kritiek, de niet malse reacties op wat voor plan dan ook, krijgen zij vol voor de kiezen. Er is binnen de organisatie geen zichtbare strategie om wel de boodschap te vertellen en ondertussen de burgemeester en wethouders het werk te laten doen, of hen overeind te houden. Met slijtage, irritatie en menselijk-handelen-onder-druk tot gevolg.

Nieuwe directeur, nieuwe organisatie?

Ermelo heeft sinds begin mei een nieuwe gemeentesecretaris annex algemeen directeur waar we wat van verwachten. De kans op een werkwijzeveranderende ingreep is door zijn benoeming weer wat aanwezig. Terugkijkend zitten we qua bedrijfsvoering nog steeds in een aangepaste versie van de cultuur van Van Malkenhorst – en dat is al even geleden. Met waardering voor de poging van voormalig directeur Westrate om er met een netwerkorganisatie uit te komen, het was geen goed idee.

Van de gemeente verwachten we meer structuur, veiligheid, faciliteiten, slagvaardigheid, samenwerking, snelheid, personeelsbinding, actie, vrolijkheid en ook meer contact dan de afgelopen jaren is geleverd.

In dat licht verbeeldt Liesbeth Urbach wellicht de verandering door het feilen van de huidige werkwijze te laten zien via het ene zinnetje: “Mag ik informatie voortaan van u op deze manier, maar dan graag vooraf aan de beslissing?”