Waar je bij zo’n project altijd bang voor bent gebeurt: de aannemer die de opdracht krijgt van de vergunninghouder om de Hooge Riet in Ermelo te verbouwen sloopt weg wat moet blijven staan en verwijdert wat niet uitkomt. Nu is de Hooge Riet voor altijd zonder de oude kastenwand en zijn de handgrepen van de stalen ramen verdwenen. Draisma is de aannemer, Heijmans de opdrachtgever en de gemeente is de handhaver. En de gemeente is wakker!
Commentaar op social media is niet van de lucht, “Had de gemeente moeten controleren”. Dat is misschien wel zo maar als een aannemer zijn werkinstructies zo inricht dat een kast gesloopt moet worden dan is de kast weg voor je er erg in hebt. Dan is handhaven achteraf de enige optie en met enig genoegen nemen we kennis van het besluit van de gemeente: last onder dwangsom. Het blijft superstom, want erfgoed dat je sloopt komt nooit meer terug. Nu zijn alle oude kasten uit het hoofdgebouw verdwenen, alle monumentale handgrepen eveneens. Afgevoerd.
De gemeente legt Heijmans een aantal lasten onder dwangsom op voor een stevig bedrag maar feit blijft, het is weg en komt niet weer.
Heijmans gaat na de Hooge Riet ook op Landgoed Veldwijk slopen, bouwen en verbouwen.