Op stap met de burgemeester

Hans van Daalen zit als burgemeester iets meer dan 100 dagen op de bok en we zijn benieuwd. Toen we elkaar in januari spraken zei ik “Zullen we dan een keer afspreken?” en geheel in zijn stijl was de reactie ”Ja, leuk. Gaan we doen.”

Van Daalen heb ik intussen een keer of drie gesproken en het valt op: hij is behoorlijk normaal. Niet afstandelijk, geen schermen, hij reageert en is soepel. In zijn werk zie je het ook, tijdens raadsvergaderingen is hij handig en snapt hoe het werkt, niet alleen vergadertechnisch maar ook politiek. Tijdens een schorsing loopt hij bij iemand langs en zegt “Joh, die motie, zullen we die de volgende keer even doen?” Daar zegt dan niemand ‘nee’ op maar als je het vanaf de voorzittersstoel vraagt roept men al snel niet gehoord te worden. Hij ging zo ook met Tomassen praten, want “geen idee wat je kunt bereiken dus laten we dat maar doen.”

De mooiste gebieden in Ermelo

“Wat gaan wij doen samen?” We hadden elkaar kunnen ontmoeten in een zaaltje met koffie maar daar voelden we beiden niet zoveel voor. “We gaan erop uit, neem je grote schoenen mee”.

Het is donderdagmorgen 10.00u bij het Huis van Ermelo, de schoenen is hij niet vergeten en we gaan naar twee van mijn favoriete plekken in Ermelo: Telgt en Leuvenum. Koffie drinken bij Hartger op Hoeve Kindergoed, de grootste trouwlocatie van Ermelo maar op dit moment vooral een heisa met ’s nachts geboren lammetjes en de voorbereiding op het nieuwe seizoen dat in april start. Daarna naar Eefje en Eric Meihuizen in Leuvenum om koeien te kijken, zelf gezuivelde yoghurt te halen en de rauwe melkvoorraad op peil te brengen.

De afspraak staat voor twee uur lang in de agenda dus met wat passen en meten en een blik op de klok is er voldoende tijd om bij te praten. Je hoeft niet alles te bespreken, dit gaat om binding, het is geen influencergesprek en geen harde reportage, het is vooral leuk om te doen en wie weet zou van Daalen zonder dit bezoek in geen jaren weet krijgen van noch De Grote Koekoek noch Hoeve Kindergoed. Zijn eerste 100 dagen vergeten wij natuurlijk ook niet.

Wat wil jij met Ermelo?
Wat viel je de afgelopen tijd op?
Zit je lekker in je portefeuille?
Die dossiers, enig idee?
Heb je al een huis?
Heb je huisdieren?
Ben je bekend met landbouw en veeteelt?
Wat denk jij dat Ermelo moet doen de komende jaren?

Buitengebied

In de auto naar Telgt vertelde van Daalen dat hij al een keer bij de Landwinkel geweest was en zo kwam het gesprek over taal en dat we hier laatst een artikel geschreven hebben over wat er van het Nedersaksisch in Ermelo overgebleven is. Dat je bij de fam. Staal ook wel hoort dat er sporen van het Spakenburgs te vinden zijn. Hans heeft het klompenpad inmiddels gelopen en om hem iets anders te laten zien sloeg ik de Telgterengweg in. “Enig idee waar je bent?” Niet 😉 Wij rechtsaf de Telgterbuurtweg op, onderweg naar Hoeve Kindergoed waar Hartger van Diest een taartje halen was bij Van Bentum.

Rondje gelopen langs de lammeren, het uitzicht richting Oude Telgterweg bewonderd en gewezen naar waar de windmolens komen. Door het trouwbosje, verder richting boomgaard en Hans afgeleverd bij Van Diest voor een goed verhaal en een kop koffie met de taartpunt. Toeval wil dat het koffiemoment daar sowieso was dus van een leeg erf met wat schaapjes belandden we in een team van 5 mensen en veel verhalen. Verhalen over hoe de boerderij er vroeger was, hoe het met de lammeren gaat, over bewust minder grote gastengroepen en hogere kwaliteit, over een druk seizoen.

Onderweg: “Kijk, dit was de Rabobank in Telgt vroeger.” “Dat pand werd onlangs snel verkocht voor 950.000.” Met zo’n nieuwe in de auto kijk je zelf ook weer anders en bewuster naar de landmarks in je omgeving. “Die kalverstal daar. Is net nieuw, zie je de luchtwasser? Groot!”

Later vroeg ik aan Van Daalen wat hij van Ermelo vindt.

“Op dit moment zuig ik het vooral op” zei hij. “Leren hoe Ermelo in elkaar zit en wat mensen belangrijk vinden, en dat wordt me graag verteld”. Of hij tijdens al dat luisteren nog wel iets van zichzelf kwijt kan? Als reactie kwam iets als “Dat is nu niet belangrijk, ik wil graag leren en luisteren en dat bevalt me goed”. Is er al een point gemaakt, is er iets wat belangrijk genoeg is om aan te pakken? “Ik wil het graag goed brengen, dicht bij de mensen staan en dat wat er speelt op een goede manier verwoorden.”

Een dorp leren kennen is vast zo makkelijk niet. De krachtsverhoudingen en de spelers, de mensen die wat brengen en die meelopen, het duurt even voor je het ziet en voordat je je er in bewegen kunt. Dat merk je aan zijn houding. Hij vraagt, observeert, kijkt, heeft nog geen mening.

Derde generatie boeren

In Leuvenum op het erf van Eric en Eefje Meihuizen was er in eerste instantie geen mens te zien dus ook daar een rondje. Het erf ligt midden in het landgoed op een open plek in het bos, en zoals Eefje later vertelde is dat in al die jaren niet veranderd.

Haar opa begon op de pachtboerderij die daarvoor door het Huis zelf beheerd werd in de vorm van een medewerker die de boel regelde. Eric en Eefje zijn de derde generatie. “Zelfs de hekken staan er zoals ze altijd staan, het gras ligt er zoals vijftig jaar geleden en de natuur om ons heen was er ook.” Bij de Maatschap Kuyt-Meihuizen staan de koeien in een half open loopstal en als je langs de deur komt staan er altijd dieren, rustig te wachten en ook niet schrikkerig als je aankomt. De koeien zoeken contact, deinzen niet terug als je bij het voerhek staat, zijn gewend aan mensen: Eric en Eefje werken tussen de koeien.

Het gesprek ging al snel door naar stikstof en ecologie want op zo’n erf midden in de natuur valt dat niet te negeren maar er zijn ook andere zaken waar je mee te dealen hebt. “Het lijkt erop dat de wolf invloed heeft op de wildstand en het gedrag” zegt Eefje. “Er liepen altijd grote groepen herten in het land maar het lijkt nu minder te zijn, er is ook minder vraatschade. Je ziet ook dat de hekken kapot gelopen zijn, dan zou je toch zeggen dat er achter de herten aangezeten wordt.” En: “Dat heeft gevolgen voor onze huishouding want jongvee ’s nachts buiten laten lopen durven we nu niet aan”. Eric haakt aan omdat hij voor een lading kunstmest het erf op moet, het was onverwacht prachtig weer en daar moet je gebruik van maken.

De Maatschap is aan het experimenteren met zelfzuivelen. In ‘De Fabriek”, een zeecontainer met glazen wanden die strategisch op het erf gezet is, staan onder meer een pasturisatieketel en een karnton waarmee yoghurt, boter en karnemelk gemaakt wordt die in de eigen boerderijwinkel verkocht wordt. Het zorgt voor mensen op het erf, voor begrip, vertrouwen en ze vinden het leuk om te doen. Eerder zei Eefje al eens dat ze geen idee hebben wat de ontwikkelingen voor hen gaan betekenen dus zij kiezen ervoor om vooruit te gaan en te diversificeren. Rauwe melk halen kan je daar, zelf in een fles tappen vanuit de melktap. Van Daalen ging met een fles yoghurt naar huis.

Hoeve Kindergoed doet zijn best om de boerderij in stand te houden maar dat is zo eenvoudig nog niet, vertelde Van Diest eerder die ochtend. “Het is schrale grond, flink bemesten mag niet en dan zie je dat de voederkwaliteit achteruit gaat, er zit te weinig eiwit en mineralen in en dat hebben we dit voorjaar zeker gemerkt.” Kindergoed heeft de diversificatie uitgevoerd en is én schapenboer en én een trouwlocatie die door het hele land bekend is en mensen trekt van heinde en verre.

100 dagen burgemeester

Hans van Daalen luistert, hij stelt de vragen waardoor het gesprek makkelijk loopt, komt met een vervolgvraag, houdt in de gaten of iedereen mee kan komen en komt dan met nog een vraag waardoor het gesprek verder gaat. Deze ochtend is er geen gat gevallen in een gesprek en dan rij je over de Jhr. Dr. C. J. Sandbergweg terug naar het dorp na een interessante ochtend en rest de 100-dagenvraag. Hij reageert op een manier die aangeeft het niet zo belangrijk te vinden, hij is zich aan het oriënteren. Mensen leren kennen, samen optrekken is nu het doel. Hij gaat daarom ook één op één met elk raadslid een keer op stap, hij wil de verhalen horen.

De Van Daalen’s hebben inmiddels een woning gekocht in Ermelo. We weten nog steeds niet of hij huisdieren heeft en van de andere vragen die we vooraf hadden bedacht is eigenlijk alleen deze beantwoord: “Wat vind je ervan om burgemeester in Ermelo te zijn?” Hans vindt het een voorrecht. “Het is bijzonder om werkelijk de eerste burger van Ermelo te zijn. Er komt veel op je af en dat zijn bijzondere dingen. Als burgemeester feliciteer ik namens het hele dorp iemand met een bruiloft, of condoleer ik namens iedereen, ik open een evenement voor iedereen en dat ik dat allemaal altijd voor iedereen doe besef ik me bij alles wat ik aanpak.”

Meer informatie over:
Hoeve Kindergoed: website instagram facebook
Boerderij de Grote Koekoek: website instagram