De rol van een gemeenteraad, als hoogste orgaan in de lokale politiek, is helder: knopen doorhakken, besluiten nemen en zorgen dat het proces loopt. De Raad van Ermelo heeft het er maar lastig mee.
Sinds de laatste verkiezingen is er een ingewikkelde samenstelling ontstaan waarbij de oppositie niets in te brengen heeft maar het dualisme zorgt er niet altijd dat de coalitie de boel verder helpt.
Tijdens de Kadernota-vergadering verenigde de coalitie zich. Onder het motto “We hebben de meerderheid, doei” (bewezen op deze wijze gemotiveerd, red.) ramden ze een heel aantal moties de besluitvorming in die het goed doen bij henzelf en kijkers, de oppositie verbaasd achterlatend.
Een dergelijke eensgezindheid is niet vanzelfsprekend, de meerderheid wordt nauwelijks ingezet. Het eindeloze gebakkelei over de ontsluiting van 11 woningen op de Hamburgerweg zorgde er deze week voor dat het hele plan de prullenbak in lijkt te gaan en dat de woningen er de komende jaren wellicht niet komen. De Stentor had er een verhaal over met de hoofdpersoon van vandaag: Gert-Jan Brouwer van de VVD.
Deze keer zijn de afwijzers inderdaad VVD, HEE21 en Progressief Ermelo. En de buurt natuurlijk maar hoe zij de boter op het hoofd ooit weg krijgen is een vraag. Zij wonen daar omdat de oude buurt het prima vond dat ze kwamen en die legde hen geen strobreed in de weg. Zij daarentegen gaan vol in het geweer omdat er misschien auto’s van 11 woningen langs gaan komen. Ze zijn zelf met zijn achttienen.
Frederik-Hendriklaan
Op de hoek van de Frederik-Hendriklaan en de Horsterweg speelt ook zo’n plan. De buurt is rabiaat tegen want er komen volgens hen teveel mensen met teveel auto’s. Dertig wel liefst, en met een parkeergarage onder het nieuwe pand. Niet iedereen gaat tegelijk weg, niet iedereen komt gelijk thuis. Toch klagen over verkeersoverlast en onveiligheid. Er zijn in de Raad altijd mensen die er gevoelig voor zijn.
Beide projecten lijden aan nimby (not in my back yard). Buurtbewoners die het bij het oude willen laten. Omdat er geen samenwerking is in de Raad krijgen klagers de kans en blijven projecten hangen. Het wordt maar uitgesteld tot iedereen er zat van is en er een slechte beslissing uit komt.
De 11 woningen langs de Hamburgerweg kunnen aan elke kant ontsloten worden, het gaat immers nergens om – en dat wees een € 15.000 kostend verkeersonderzoek ook uit. Maar de Raad zei “Tsja, niet wetenschappelijk”. Het bestemmingsplan zegt: “Richting de Weth. Paulushof”.
Neem je die route niet dan komt er een nieuw bestemmingsplan, er moet een nieuwe kaart gemaakt worden immers, en dan zijn we jaren verder. Om niets.
Doordat de gemeenteraad niet fijn samenwerkt en ieder zijn eigen scoringsmomentje zoekt is er geen overleg meer en wordt er ook niet gezocht naar een oplossing. In Raadsvergaderingen, waar iedereen kan meekijken, worden de standpunten herhaald en herhaald maar niemand mag tegenwoordig buitenom en zeggen “Kom, we gaan koffie drinken en werken het samen uit”. Met als resultaat dat een plan de kast in gaat. Wachtend op betere tijden.
Samenwerken lukt niet
Zulk gedrag is niet besloten in de rol van de gemeenteraad. Daar komen geen oplossingen van. Heel veel plannen worden nu teruggewezen, na beeldvormende-, meer beeldvormende-, oordeelsvormende vergaderingen om na een raadsvergadering weer terug te keren op oordeelsvorming. „Vertraging is niet leuk, maar als het plan niet oké is, is het plan niet oké.” is een tekst van Brouwer. Bescheidenheid siert de mens.
De Raad zit er om de mening van iedereen te horen om dan een beslissing te nemen in het algemeen belang.
Om zulke besluiten te nemen heb je een ruggengraat nodig die niet bij iedere inwoner de andere kant op wijst en die ook niet persé gunstig is voor jouw partij.
De huidige staat van de Ermelose politiek zorgt ervoor dat er niets meer gebeurt, en als iets wel lukt duurt het veel langer dan de bedoeling is. Er wordt niet meer samengewerkt.
Zoals Leo van der Velden (SGP) van de week zei: “Samenwerken? Daar heb je iedereen voor nodig”.
Over dit onderwerp schreven we eerder artikelen:
Je laat een duur onderzoek doen, en vervolgens bestempel je het als “niet persé wetenschappelijk”
Nieuwe politiek verlamt besluitvorming