Henk was een bevlogen mens die vasthield. Al zo lang als ik weet betrokken bij Dindoa, hij werkte dertig jaar bij Bartimeus. Daar moest hij, enige tijd nadat ALS bij hem geconstateerd werd, tegen wil en dank stoppen. Bij Dindoa stopte hij noodgedwongen ook maar eigenlijk nooit. Vrijdag de 25e november 2022 overleed hij.
Wij woonden 35 jaar geleden vlak bij elkaar in De Maat, allemaal net zo jong, samen in een nieuwbouwwijk. We ontmoetten elkaar in de Lucaskerk, de kinderen ongeveer even oud. Henk had een glimlach, was doorzettend, aardig, duidelijk en sturend, hij heeft niet voor niets dertig jaar gewerkt bij Bartimeus om pupillen een plek op de stage- en arbeidsmarkt te bezorgen. Bij Dindoa vervulde hij ongeveer elke denkbare rol.
Het leven doet zijn ding, we verhuisden, er kwamen andere fases en ik zag hem niet veel meer. Maar in het dorp leefde Henk, zijn naam ging rond. Als Dindoa iets deed wist je dat hij erbij betrokken was. Toen de ziekte doorzette kwam er een zorgunit in de tuin te staan en de krant schreef erover. Hoe zou het met Henk zijn denk je af en toe, en je weet dat het niet beter wordt.
Henk heeft bijgedragen. Aan de samenleving, aan Dindoa, aan de kerk, aan de mensen om hem heen.
Bijgevoegde foto laat hem zien als vrijwillig afvalruimer. De gemeente had ruimhartig meegeholpen aan de plaatsing van de zorgunit en het deed hem plezier mee te helpen de boel netjes te houden. Hij gaf terug aan de gemeente dat hij dankbaar was voor de hulp die zij hem boden.
Toen duidelijk werd dat het leven niet lang meer zou duren gaf Dindoa hem een prachtige prestatieloop en gaf hij de opbrengst net zo vrolijk weer aan Dindoa. Daar ging het om, het ging niet om Henk.
Het is niet verwonderlijk dat het grote afscheid van Henk op Dindoa is gehouden. Opgebaard was hij aanwezig op de middenstip. De afscheidsdienst in de Lucaskerk, waar hij trouwde, zijn kinderen doopte en waar hij meer dan 35 jaar lief en leed deelde, was ontroerend. De kerk vol met vrienden en bekenden, het koor Vox Nio waarin ook oud-leden meezongen, Henk Kievit op het orgel en Marten Kamminga op de piano gaven hem de eer en de baar waarop hij uitgedragen werd.
Dat Henk er niet meer is, het is verdrietig voor ons dorp. In een rouwadvertentie in de krant stond een mooie van David Bowie: “And the stars look very different today”.
Voor Jenny en hun kinderen: “Stars are never sleeping, dead ones and the living.”
geschreven door ijme 
door ermelo.nieuws.nl
Ontdek meer van DE ERMELOSCHE COURANT - Wij zijn Ermelo
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.